วันพฤหัสบดีที่ 27 สิงหาคม พ.ศ. 2552

มีน้ำใจจัง

วันนี้ไปนอนบ้านพี่แถวลาดพร้าวระหว่างทางกลับบ้านมันก็ดึกแล้วสองคนหิว^^

แตเหนื่อยเลยแวะกินก๋วยเตี๋ยวข้างทางที่มีทางจอดรถแคบๆนั่งกินกันตามประสาข้างถนน

ร้านข้างๆก็ดูบอลสนุกสนาน อีกริมหนึ่งก็เป็นร้านยาดองดูน่ากัวคนกินก็ดูน่ากัว

ป้าคนขายก๋วยเตี๋ยวดูเงียบเหงานะฮ่าๆๆ

แอบคุยกันว่าเค้าคงเหงาเนอะนั่งเหงาๆคนไม่ค่อยเข้าอยุ่คนเดียวต้องขายทั่้งคืน

แต่จะช่วยอะไรเค้าได้ล่ะ เออช่วยไม่ได้จิงๆฮ่าๆๆกินต่อไปเหอะเราง่วง

พอตอนจะถอยรถออกด้วยความมืดเลยมองไม่เห็นกระถาง รถเลยโดนไปหนึ่งกึ๊ก

พี่คนนึงที่อยุ่ตรงร้านเหล้ายาดองวิ่งออกมาดูรถให้และช่วยโบกรถพักใหญ่จนออกไปได้ด้วยดี

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้เลยอ่ะว่าอย่ามองคนว่าดีหรือไม่ดีที่การแต่งตัวเพราะแบบเห็นพี่เค้าแต่งตัวดูแว๊นมั่กๆ

(ขอโทษนะคะ) แต่เค้ามีน้ำใจมากเลยอ่ะช่วยเป็นเดือดเป็นร้อนทั้งๆที่ไม่ใช่เรื่องของเค้าเลยด้วยซ้ำ

น่ารักจังเลยค่ะ วันนี้เลยรุ้สึกว่านอนฝันดีและเป็นอีกหนึ่งวันที่เจอคนดีให้รู้สึกอิ่มใจ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น